Kapap (קפ"פ) is een acroniem van Krav Panim El Panim (Hebreeuws voor “Gevecht op gezichtsafstand”).

Kapap is een specifiek Israëlische vorm van verdediging die tot op heden gebruikt wordt door de Israëlische speciale eenheden, de Israëlische politie en de antiterrorisme-eenheid Yamam.

Kapap is ook bekend onder de term “Israeli CQB” (Close Quarter Battle, gevecht op korte afstand).

De leden van de Israëlische terreureenheden hebben de voorkeur voor de namen "Micro Combat” of Lotar (Lohama Neged Teror, strijd tegen terreur).

Het Kapap/Lotar wordt gezien als het (oer)systeem waar het Krav Maga (קרב מגע) uit is ontstaan. Let wel dat het hier om twee aparte systemen gaat, met andere trainingsprincipes.

De historie van het Kapap/Lotar gaat terug tot ca. 1940 toen de Palmach (strijdkrachten van de Haganah) tactieken ontwikkelden voor hun strijd. De grondlegger van het moderne Kapap/Lotar is luitenant-colonel Chaim Peer. Hij is een voormalig lid van de speciale eenheid Sayeret Matkal. Tot het jaar 2001 was het Kapap/Lotar systeem vrijwel onbekend buiten Israël.

Krav maga (Hebreeuws: קרב מגע, contactgevecht) is een verdedigingskunst die zijn oorsprong heeft in Tsjechoslowakije en Israël.

De oprichter van de beweging is de Hongaars-Israëlische Imi Lichtenfeld, ook bekend onder de Hebreeuwse leenvertaling van zijn naam Imi Sde-Or of kortweg Imi.

Lichtenfeld werd al jong geconfronteerd met antisemitisme en het geweld dat daarmee gepaard ging. Hij beoefende al op jonge leeftijd krachtsporten zoals gewichtheffen en worstelen en werd in het laatste zelfs kampioen.

Lichtenfeld wist per schip te ontkomen aan de op hand zijnde nazi-overheersing en emigreerde naar het Britse Mandaatgebied Palestina.

Vanaf 1944 onderwees Lichtenfeld mensen van de Hagana en Palmach in de zaken waarin hij vaardig was, zoals worstelen en zwemmen. In 1948, toen de staat Israël werd gesticht, werd hij hoofdinstructeur voor Krav Maga aan het instituut voor fysieke training van het Israëlische defensieleger. Later werd de zelfverdedigingskunst meer afgestemd op burgers.

In latere jaren kreeg Krav Maga steeds meer een internationaal karakter, met scholen in diverse landen, waaronder Nederland en België.

Kenmerkend voor Krav Maga is dat training vaak plaatsvindt met zeer uiteenlopende realistische situaties, zoals een ontvoeringssituatie, gevaar 's nachts, aanvallen op een belangrijk persoon of aanvallen met een vuurwapen of mes. Verder wordt op verschillende locaties getraind, dit in tegenstelling tot veel budo-sporten die een vaste dojo hebben. Waar zelfverdedigingsvormen als aikido en jiujitsu subtiele technieken kennen, die de meeste mensen pas in echte gevechtssituaties effectief kunnen toepassen als zij ze jarenlang hebben geoefend, en het wushu zeer veel sierlijke vormen kent, beperkt het Krav Maga zich grotendeels tot technieken die hoe dan ook snel effect hebben. Dit is met name om praktische redenen: technieken sluiten voornamelijk aan op natuurlijke reflexen van iemand die zich verdedigt tegen een aanval en in veel gevallen moeten mensen zich in relatief korte tijd effectief kunnen verdedigen, waardoor een no-nonsense benadering voor de hand ligt. Zaken als eer en aanzien zijn ook veel minder van belang in het Krav Maga dan in bijvoorbeeld wushu.

Het Krav Maga kent dan ook geen kata en is een geschikte methode voor zowel mannen als vrouwen van alle leeftijden om in relatief korte tijd te leren omgaan met (levens)bedreigende situaties, zoals bedreigingen met mes of vuurwapen. Zoals iedere realistische vorm van zelfverdediging is het Krav Maga niet aan regels gebonden, buiten de regels van de wet. Trappen en stoten naar het kruis zijn toegestaan, evenals stoten met de ellebogen naar het hoofd en het steken met vingers in ogen of tegen de keel.

Het is dan ook geen sport, maar een zelfbehoudsysteem.

De beoefenaar van het Krav Maga zal dan ook indien mogelijk proberen conflictsituaties te vermijden, maar in een daadwerkelijke conflictsituatie alles doen om te overwinnen

Geassocieerd